Historia Falowca sięga początku lat 70., kiedy to w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na mieszkania, władze Gdańska podjęły decyzję o budowie nowoczesnego osiedla na Przymorzu. Projekt budynku opracował zespół architektów pod kierownictwem Tadeusza Różańskiego, Danuty Olędzkiej i Janusza Morka. Ich wizją było stworzenie funkcjonalnego i estetycznego bloku mieszkalnego, który jednocześnie stanowiłby architektoniczną dominantę dzielnicy.
Budowa Falowca rozpoczęła się w 1970 roku i trwała trzy lata. Efektem prac był jedenastokondygnacyjny budynek o długości 860 metrów, składający się z czterech segmentów połączonych pod kątem 165 stopni. Falowiec mieści 1792 mieszkania, w których może zamieszkać nawet 6000 osób. Charakterystycznym elementem budynku są galerie biegnące wzdłuż elewacji, które pierwotnie miały stanowić przestrzeń wspólną dla mieszkańców.
Przez lata Falowiec stał się nie tylko miejscem zamieszkania dla tysięcy gdańszczan, ale także symbolem miasta i obiektem zainteresowania turystów. Jego unikalna forma i imponujące rozmiary przyciągają uwagę i skłaniają do refleksji nad urbanistyką i architekturą okresu PRL. Falowiec doczekał się nawet własnej wystawy w 2018 roku, zorganizowanej przez Instytut Kultury Miejskiej, która przybliżyła historię i znaczenie budynku.
Mimo upływu czasu, Falowiec wciąż pozostaje ważnym elementem gdańskiej tkanki miejskiej. Jednak pół wieku eksploatacji odcisnęło swoje piętno na budynku. Dlatego też, z okazji jubileuszu, planowany jest gruntowny remont Falowca, który ma przywrócić mu dawny blask i poprawić komfort życia mieszkańców. Prace mają objąć m.in. termomodernizację, wymianę instalacji, remont elewacji i zagospodarowanie przestrzeni wspólnych.
Pięćdziesięciolecie Falowca to okazja do refleksji nad dziedzictwem modernizmu i wyzwaniami współczesnej urbanistyki. Ten wyjątkowy budynek jest świadectwem swoich czasów, ale jednocześnie żywym organizmem, który musi dostosować się do zmieniających się potrzeb mieszkańców.
